Hipertermia ogólnoustrojowa należy do nowoczesnych metod leczenia polegających na podwyższeniu temperatury pacjenta. Sztucznie wywołana gorączka pozwala zwalczyć wiele chorób i infekcji, dzięki pobudzeniu układu odpornościowego. Z hipertermią ogólnoustrojową ściśle powiązane są słowa słynnego lekarza i filozofa Parmenidesa ,,Mógłbym uleczyć każdą chorobę, gdybym tylko mógł wywołać gorączkę”.
Ze względu na podwyższanie temperatury ciała pacjenta podczas leczenia, hipertermię ogólnoustrojową dzielimy na trzy kategorie:
- hipertermia łagodna – około 37,5°C – 38,5°C
- hipertermia umiarkowana – około 38,5°C – 40,5°C
- hipertermia wysoka – około 40,5°C – 42,0°C
Stan gorączkowy pacjenta jest utrzymywany w odpowiednim czasie, a jego długość dobiera się indywidualnie dla każdego człowieka i stanu choroby. Pobudzony układ immunologiczny zaczyna zwalczać komórki nowotworowe oraz istniejące stany zapalne. Oprócz tego krótkotrwałe osłabienie organizmu ludzkiego wynikające z gorączki powoduje znaczące wzmocnienie i zagłodzenie dolegliwości bólowych.
Hipertermia ogólnoustrojowe i choroby nowotworowe
Hipertermia ogólnoustrojowa to bezpieczna, skuteczna i bezbolesna metoda leczenia rozmaitych chorób. Między innymi wykorzystywana jest przy leczeniu onkologicznym (nowotwory z przerzutami i rozsiane). Stan gorączki sprawia, że układ immunologiczny zaczyna niszczyć komórki nowotworowe. Wytwarzane białka szoku termicznego osadzają się na powierzchni komórek nowotworowych i dzięki temu stają się one bardziej rozpoznawalne przez system immunologiczny. Efektem jest likwidacja komórek nowotworowych przez układ odpornościowy.
Białka szoku cieplnego dobrze sprawdzają się w terapii przeciwnowotworowej, działają one skutecznie na patogeny i nowotwory. Sprawiają, że nowotwór jest rozpoznawalny dla układu immunologicznego i organizm sam go zaczyna zwalczać.
Hipertermia ogólnoustrojowa – zastosowanie
Hipertermia ogólnoustrojowa skutecznie pomaga zwalczyć przeróżne choroby i infekcje:
- pochodzenia reumatologicznego
- choroby autoimmunologiczne
- regularne dolegliwości bólowe (nerwobóle)
- depresje sezonowe
- przewlekłe infekcje
- urazy i kontuzje (rehabilitacja sportowa)
- zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
- fibromyalgie
- reumatyzm tkanek miękkich
- choroby związane z układem oddechowym (astma)
- stany zapalne (ucho środkowe, gruczoł krokowy, choroba Crohna i inne)
- połączeniu z radioterapią i chemioterapią w leczeniu mięsaków, czerniaka, nowotworów głowy i szyi, mózgu, płuc, przełyku, piersi, pęcherza moczowego, odbytnicy, wątroby, jajnika, szyjki macicy i skóry
- obniża ryzyko powstania przerzutów
- podnosi jakość życia chorego